Rivâyet olunduğuna göre, Müşârün-ileyh demiştir ki: Allah Azze ve Cell (En yakın kavim ve kabîlen efrâdını azâb ile korkut!) âyet-i kerîmesini inzal buyurduğunda Resûlullah salla`llahu aleyhi ve sellem kalktı. (Safâ tepesinde bir hutbe îrâd edip ezcümle) şöyle buyurdu: - "Ey Kureyş cemâati! (Yâhud buna benzer bir hitâb ile) Müslüman olup nefislerinizi Allah`ın azâbından koruyunuz!. Yoksa ben, Allah`ın azâbından hiç bir şey`i sizden men` edemem. Ey Abd-i Menâf oğulları! Sizden de ben Allah`ın azâbından hiç bir şeyi def` edemem. Ey Abbâs İbn-i Abdilmuttalib! Senden de Allah`ın azâbından hiç bir parçasını men` edemem. Ey Resûla`llah`ın babası hemşîresi Safiyye! Senden de ben Allah`ın azâbından bir kısmını olsun def` edemem. Ey Muhammed (salla`llahu aleyhi ve sellem) in kızı Fâtıme! Malımdan ne dilersen iste, (veririm. Fakat) Allah`ın azâbından bir parçasını bile senden def` edemem."